Paralanmış,
Yaralanmış,
Yurd,
Vətən,
Bir “Ol” nidası ilə mənə çevrilən
Torpaq!
Bu gün hamı səni öyür, səndən danışır,
Məndən savayı.
Amma ki,
Nə çıxar sözlərdən – boş, mənasız, havayı…
Bu gün səndən yaza bilmirəm,
Məni bağışla.
Çünki göylərdəyəm, səndə yox.
Yalnız bir günlük…
Tezliklə enəcəyəm, gözlə,
Qarşıla,
Alqışla.
Səni vəsf edəcəyəm…
Sözlə?
Təbii ki, yox!
Qoy, hamı səni öysün, səndən danışsın,
Şəbnəm isə ölsün, sənə qarışsın…
15.03. 2011